Ślady odciśnięte w niemal czarnym piasku spod Wzgórza Kryształów mówią mi, że nieopodal przebiegało stadko guźców. Biegnę, aż je wywęszę. Teraz ostrożnie zachowuję dystans, chodząc w ich tempie, by za chwilę wpaść w stadko niczym klin. Stado rozpierzchło się na dwie strony. Dwa samce i samica pozostały na środku, zdezorientowane. Skoczyłam na jednego guźca mocno uderzając łapami, by spróbować powalić go na ziemię.